ซาตาน

นั่นสินะ…ใครคือซาตาน เขามีตัวตนจริงๆหรือไม่ อะไรคือจุดประสงค์ของเขา มีใครที่ชั่วร้ายกว่าซาตานหรือเปล่า ซาตานมีความเป็นมาอย่างไร การศึกษาซาตานในไบเบิลจะเจาะลึกไปที่บุคคลที่รับผิดชอบในการทำความชั่วของมนุษยชาติ ข้อแรก ซาตานเคยเป็นทูตสวรรค์ครั้งหนึ่ง ความจริงแล้ว เขาเป็นทูตสวรรค์ที่เป็นใหญ่เหนือทูตสวรรค์ทั้งมวล ชื่อของเขาคือลูซิเฟอร์ son of the morning star เขาเป็นที่โปรดปรานของพระเป็นเจ้า
ลูซิเฟอร์เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดนึง เขาถูกสร้างโดยพระเป็นเจ้า…..ใน Colossians 1:16 กล่าวว่า "For by Him all things were created, both in the heavens and on earth, visible and invisible, whether thrones or dominions or rulers or authorities-all things have been created by Him and for Him."
(ทุกสิ่งทุกอย่างถูกสร้างเพื่อเขา, ทั้งในสวรรค์และบนโลก, สิ่งที่มองเห็นและมองไม่เห็น, ไม่ว่าจะเป็นบัลลังก์หรืออาณาจักรหรือการปกครองหรืออำนาจ-ทุกอย่างถูกสร้างโดยเขาและเพื่อเขา)
เราทราบจากพระคัมภีร์ว่าลูซิเฟอร์มีอาณาจักรและอำนาจ ซึ่งอำนาจนี้พระเจ้าทรงมอบให้ลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์ต้องการละทิ้งหน้าที่ของเขาเพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตและกลายเป็นพระเจ้าน่ะสิครับ ลูซิเฟอร์ต้องการรู้ถึงความแตกต่างระหว่างความชั่วกับความดี เขาจึงก่อกบฎต่อพระเจ้า และกลายเป็นความชั่วร้าย..เขากลายเป็นซาตาน…..สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับมนุษย์ครับ นั่นคือ อาดัมและอีฟซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างขึ้น แต่พวกเขากลับไม่ได้รับพระกรุณาของพระเจ้า.

ในปฐมกาล 3:5 งู(ซาตาน) บอก(ล่อลวง)อีฟว่า
"For God doth know that in the day ye eat thereof, then your eyes shall be opened, and ye shall be as gods, knowing good and evil." (เพราะพระองค์ทรงรู้ว่าในวันที่เจ้ากินสิ่งนั้น ตาของเจ้าจะได้เปิดออก และเจ้าจะได้เป็นเหมือนพระองค์ รู้จักดีชั่ว)
อาดัมกับอีฟได้ทำบาปเช่นเดียวกับซาตาน พวกเขาต้องการเป็นพระเจ้า เห็นได้ชัดว่า การรู้เรื่องความดีและความชั่วนั้น เป็นตัวแบ่งแยกระหว่าง พวกที่ไม่ได้รับกับพวกที่ยังได้รับความกรุณาของพระเจ้า.
ลูซิเฟอร์คงจะเรียกร้องต่อพระเจ้าว่าให้ประทานความรู้เรื่องความดีและความชั่วให้เขา เขากล่าวโทษพระเจ้าว่าไม่ยุติธรรมที่ปิดบัง พระเจ้า(พ่อ/แม่ที่แสนดี)จึงจำเป็นต้องทำตามความต้องการของลูซิเฟอร์(เจ้าเด็กเอาแต่ใจ) แล้ว..มันจะเป็นอย่างไรล่ะครับทีนี้
Ezekiel บทที่28:11-19 มีการกล่าวถึงความพินาศของลูซิเฟอร์ (the fall of Lucifer) ดังนี้ :
ด้วยพระวาจาของพระเจ้าผ่านทางข้า :บุตรแห่งมนุษย์, กล่าวอย่างน่าเสียใจต่อกษัตริย์แห่งไทร์, ว่า : ด้วยพระวาจาของพระเจ้า : เจ้าโดนผนึกด้วยตราแห่งความดี, ด้วยปัญญาทั้งมวลและความงามไร้ที่ติ. ในอีเดน, สวนของพระเจ้า, เจ้าและหินมีค่าที่เจ้าสวมใส่ทั้งหลาย (คาร์เนเลียน, บุษราคัม, และนิล, คริสโซไลท์, โอนิกซ์และแจสเปอร์(หินจำพวกโมรา)); อีกทั้งจี้ทองคำและอัญมณีที่ทำขึ้น, ในวันที่เจ้าถูกสร้างขึ้น. เหล่าชีรับ(ทูตสวรรค์ชั้นสูง)และข้าจะนำเจ้าไป เจ้าอยู่บนเขาศักดิ์สิทธ์ของพระเจ้า, เดินท่ามกลางหินที่ลุกเป็นไฟ. เจ้าทำหน้าที่ของเจ้าตั้งแต่วันที่เจ้าถูกสร้างขึ้นโดยดีตลอดมา, จนกระทั่งพบความชั่วในตัวเจ้า, ผลลัพธ์จากการแลกเปลี่ยนกับมัน; เจ้ามีการทำลายเป็นหน้าที่, และเจ้าเป็นบาป. ดังนั้นข้าขับเจ้าออกจากเขาของพระเจ้า; ชีรับขับเจ้าจากท่ามกลางหินที่ลุกเป็นไฟ. เจ้ามีใจหยิ่งยโสเพราะความงดงามของเจ้า; เพราะเห็นแก่ความงดงามทำให้ปัญญาต่ำลง. ข้าขับเจ้าลงสู่โลก, ความผิดของเจ้าช่างยิ่งใหญ่นัก; ข้าทำให้เจ้าถูกมองเห็นได้ด้วยสายตาของเหล่ากษัตริย์. เพราะความผิดของเจ้า, การแลกเปลี่ยนที่เต็มไปด้วยบาปของเจ้า, ข้าทำลายสถานที่บูชาเจ้า, และข้าได้นำไฟออกมาจากใจกลางเจ้าซึ่งเป็นการสังหารเจ้า. ข้าลดเจ้าให้เป็นแค่ธุลีบนพื้นโลกซึ่งทุกคนที่ควรเห็นเจ้าได้เห็น. ท่ามกลางผู้คน ทุกคนที่กลัวเจ้า; เจ้ากลายเป็นความน่ากลัว, เจ้าจะต้องไม่มีอีกต่อไป
เจ้าถูกขับลงจากสวรรค์ได้อย่างไร, โอ ลูซิเฟอร์, บุตรแห่งรุ่งอรุณ! เจ้าถูกขับลงมายังพื้น, เจ้าผู้ซึ่งทำให้มนุษยชาติอ่อนแอ! เพราะเจ้าได้กล่าวในใจว่า: 'ข้าจะขึ้นเป็นใหญ่ในสวรรค์, ข้าจะยกบัลลังก์ของข้าให้เหนือกว่าดวงดาวของพระเจ้า; ข้าจะนั่งบนเขาทุกแห่ง บนฝั่งที่ไกลที่สุดทางตอนเหนือ; ข้าจะเป็นใหญ่เหนือความสูงของก้อนเมฆ, ข้าจะสูงส่งที่สุด.' กระนั้นเจ้าถูกนำลงมาที่เชอูล, ที่ลึกที่สุดของหุบเหว คนที่เห็นเจ้าจะมองเจ้า, [และ] พิจารณาเจ้า, [พูดว่า] 'นี่คือชายที่ทำให้โลกสั่นคลอน ผู้ที่เขย่าอาณาจักรทั้งหลาย, ผู้ที่ทำให้โลกบ้าคลั่งและทำลายเมืองต่างๆ, [ผู้ซึ่ง] ไม่ได้เปิดที่คุมขังนักโทษของเขานั้นหรือ
จากไบเบิลNew King James Version
เพราะการกบฎของลูซิเฟอร์ เขาเลยกลายเป็นซาตาน ใน (วิวรณ์) Revelation บทที่12 อ้างอิงว่าซาตานเหมือน "มังกร" แต่ก่อนที่เขาจะกลายเป็นซาตานหน้าตาเป็นยังไงล่ะเนี่ย? จากข้อความที่กล่าวมาข้างต้นนั้น, เราทราบว่าซาตานตอนยังเป็นลูซิเฟอร์มี..
1. ความงามไร้ที่ติ - ลูซิเฟอร์คงจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่งดงามที่สุดในจักรวาล
2. ปัญญาบริบูรณ์ - มันเป็นการประชดหรือเปล่าที่ ทั้งลูซิเฟอร์และโซโลมอนนั้นฉลาดแต่ทั้งคู่ก็กบฏต่อพระเจ้า ซึ่งเป็นการกระทำที่โง่มาก
3. เขาอยู่ในอีเดน, สวนของพระเจ้า- นี่อาจจะหมายถึงสวนอีเดนยุคของอาดัม.
4..เขามีทรัพย์สมบัติมากมาย - นี่เป็นเครื่องแสดงว่าเขาเป็นผู้ปกครอง (เหมือนกับกษัตริย์) ร่ำรวยและมีดินแดน
5. เขาเป็นหนึ่งในเชรับ - เชรูบิม(คำนี้ใช้เรียกเทวทูตที่เป็นเชรับครับ-เชรับเป็นชื่อกองพล) เกี่ยวข้องกับการปกป้องความศักดิ์สิทธ์ของพระเจ้า (จาก Gen. 3:24) ,และพระบัลลังก์ของพระองค์ (จาก Ezek 1:5), และดูเหมือนว่าเขาจะเกือบๆเท่าเทียมพระเจ้า ซาตานอยู่บนเขาศักดิ์สิทธิ์และเดินท่ามกลางหินที่เป็นไฟ เหมือนกับพระเจ้า จึงเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นหัวหน้าของเชรับ
6. เขาเพอร์เฟคต์ - ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตที่สุดแสนจะงดงามและเยี่ยมยอดอย่างเขา กลายมาเป็นความชั่วร้ายที่น่ารังเกียจขยะแขยงที่เราเรียกกันว่าซานได้ยังไง ในวิวรณ์ 12:7 เขาปรากฎเป็น "มังกร" คำว่ามังกร(dragon) นำมาจากภาษากรีกคำว่า "drakwn" ที่แปลว่า "สัตว์ประหลาดน่ารังเกียจ หรือ งู"
บาปของลูซิเฟอร์อยู่ที่เขามีความต้องการที่จะขึ้นเป็นใหญ่ในสวรรค์ และตั้งบัลลังก์ของเขาเหนือกว่าดวงดาวของพระเจ้า และเท่าเทียมกันกับพระเจ้า. เพราะความงามของเขา ความงามที่ถูกสร้างขึ้น, ทำให้เขาหยิ่งยโส, เขาปรารถนาที่จะทิ้งตำแหน่งพันธะหน้าที่ของเขา ที่มีฐานะเพียงเป็นของที่ถูกสร้างขึ้นมาเท่านั้น และเขาก็จมลงในบาป. เหมือนกันกับมนุษย์ที่หลงกลการยั่วยุ ทำให้เกิดความพินาศ. สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ถ้าเรามีความต้องการเท่านั้นครับ ความต้องการที่จะเลือกทางที่เราจะเดินไป ลูซิเฟอร์นั้นเต็มไปด้วยความยโส, เราเลยเห็นได้ชัดครับว่า บาปได้ก่อตัวขึ้นในใจของเขาแล้ว.
ซาตานหรือลูซิเฟอร์นั้น ไม่ได้ต้องการปราบดาภิเษกเพื่อให้เขาขึ้นเป็นพระเจ้า. เขาต้องการแสดงตัวว่าเป็นอิสระจากพระเจ้า. เราก็เห็นตัวอย่างได้จากคนทั่วๆไป เหตุผลที่คนร่ำรวยจะเข้าไปในพระอาณาจักรของพระเจ้านั้นเป็นไปได้ยาก เพราะว่าเขามีทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการในชีวิตแล้ว ทำให้เขาเชื่อว่า เขาไม่ต้องการพระเจ้า แล้ว..ลูซิเฟอร์ไม่ได้มั่งคั่งหรือไง

ความหมายของชื่อเดือนแต่ละเดือน

January -- เจนัส เทพของโรมัน ผู้เฝ้าประตู (เทพองค์นี้มีสองหน้า ใบหน้าหนึ่งมองไปข้างหน้า และอีกใบหน้าหนึ่งมองไปข้างหลัง) February -- เฟบรูอะเลีย เป็นช่วงเวลาบวงสรวงของโรมัน March -- มาร์ส แปลว่าดาวอังคาร เทพแห่งสงครามของโรมัน (สิ้นสุดฤดูหนาวหมายถึงว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มขื้น) April -- อะเพริเร ภาษาลาตินแปลว่า "เปิด" เช่น ดอกใม้ผลิบาน May -- ไมเอ เทพธิดาแห่งพืชพันธุ์ที่งอกงาม June -- จูนิอุส คำภาษาลาตินที่ใช้เรียกเทพธิดาจูโน July -- ตั้งตามชื่อของจักรพรรดิโรมัน คือ จูเลียส ซีซาร์ August -- ตั้งตามชื่อ ออกัสตัส จักรพรรดิองค์แรกของโรมัน September -- เซพเทม คำภาษาลาตินแปลว่า เจ็ด October -- ออคโต คำภาษาลาตินแปลว่า แปด November -- โนเวม คำภาษาลาตินแปลว่า เก้า December -- ดีเซม คำภาษาลาตินแปลว่า สิบ ปฏิทินโรมัน เริ่มต้นด้วยเดือนมีนาคม เมื่อจูเลียส ซีซาร์ คิดค้นปฏิทินใหม่ในปี 46 ก่อนคริสตกาล เขายังใช้ตัวเลขเดิมสำหรับเดือนเจ็ด แปด เก้า และสิบ ซึ่งตรงกับเดือนเก้าจนถึงเดือนสิบสองในปฏิทินปัจจุบัน ในปี 46 ก่อนคริสตกาล จักรพรรดิจูเลียส ซีซาร์ ของโรมันโบราณ ตัดสินใจใช้ปฏิทินที่คำนวณจากการเคลื่อนไหวของดวงอาทิตย์ ปฏทินนี้จึงมีชื่อว่า "ปฏิทิน จูเลียน" ซึ่งแบ่งให้ปีหนึ่งๆ มี 365 วัน และเพิ่ม 1 วัน ให้กับทุกๆ 4ปี และยังตั้งชื่อเดือนและวันต่างๆ ในสัปดาห์ เวลาผ่านไปนับพันปีจนถึง ค.ศ. 1582 จู่ๆ ปฏิทินแบบจูเลียส ซีซาร์ ที่ใช้กันมานานแสนนาน ก็ถูกแก้ไขปรับปรุงโดยพระสันตปาปาเกรกอรีที่ 13 ด้วยเหตุผลว่า ในปีหนึ่งๆ มีเวลานานเกินไป 11นาที 14 วินาที และถ้าเป็นอย่างนี้ ก็เท่ากับทุกๆ 400 ปี จะมีวันเพิ่มขื้นมาอีกตั้ง 3 วัน

ประวัติ วันวาเลนไทน์ (14 กุมภา)

วาเลนไทน์ คือ วันที่ระลึกถึงนักบุญเซนต์ วาเลนไทน์ ( Saint Valentine ) ผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก และความปรารถนาดี ต่อเพื่อนมนุษย์ อย่างแท้จริง แต่เขาต้องมาจบชีวิตลง ด้วยการรับโทษประหารในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 หรือเมื่อประมาณ 1,736 ปีมาแล้ว

เซนต์ วาเลนไทน์ โดนจับเข้าคุก ข้อหานับถือศาสนาคริตส์ ในขณะที่เขาถูกจับเข้าคุกนั้น เขาได้พบรัก กับสาวตาบอดคนหนึ่ง ด้วยความรักที่ เซนต์ วาเลนไทน์ มีต่อสาวคนรัก เขาจึงอธิฐานให้สาวคนรักของเขา ได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ จึงทำให้ผู้คุม และครอบครัวของเขา หันกลับมานับถือศาสนาคริสต์ สร้างความไม่พอใจ ให้กับจักรพรรดิคลอดิอุสที่ 2 ของโรม เป็นอย่างมากพระองค์ ถึงกับทรงกริ้วมาก และรับสั่งให้ลงโทษวาเลนตินัสอย่างหนัก ด้วยการโบย และนำไปประหารชีวิตด้วยการตัดศีรษะ คืนสุดท้าย ก่อนโดนประหาร เขาได้เขียนจดหมายสั้น ๆ เพื่อเป็นการอำลาหญิงคนที่รักของเขา และลงท้าย ข้อความในจดหมายว่า “จากวาเลนไทน์ของเธอ” รุ่งขึ้นของเช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 วาเลนตินัส ได้ถูกนำไปประหารชีวิตด้วยการตัดศีรษะ และนำศพไปฝังไว้ที่เฟลมิเนี่ยนเวย์

คนทั่วไปประทับใจ กับเรื่องราวความรักของเขา จึงถือเอาวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปีเป็น “วันวาเลนไทน์” ภาษาอังกฤษเรียกว่า Saint Valentine’s Day หรือ Valentine’s Day ซึ่งก็คือ “วันแห่งความรัก” นั่นเอง

หลากรสกับกาแฟถ้วยโปรด

ในการชงกาแฟก็มีการจำแนกลักษณะรสของกาแฟตามส่วนผสมในการชง ซึ่งก็จะมีชื่อเรียกแตกต่างกัน คราวนี้ทุกครั้งที่คุณสั่งกาแฟถ้วยใหม่มาดื่ม คุณจะได้สามารถตัดสินใจได้ว่าอยากจะดื่มกาแฟอะไร

ชื่อกาแฟต่างชนิดกันจะประกอบด้วยส่วนผสมหลักเดียวกันคือ..น้ำกาแฟเข้มข้นแก้วเล็ก 1 ช็อต (Espresso Shot) ที่ควรจะต้องทำจากเม็ดกาแฟผสมแบบเอสเปรสโซ(นิยมใช้กาแฟพันธุ์อราบิก้า) และเครื่องชงเฉพาะที่มีแรงดัน ที่เรียกว่าเครื่องเอสเพรสโซ แล้วจึงนำไปผสมกับน้ำ, นม, ช็อคโกแลต หรือส่วนผสมอื่นๆ ตามชื่อสูตรดังนี้

"เอสเพรสโซ" (Espresso)มักจะหมายถึง น้ำกาแฟเข้มข้นแก้วเล็ก 1 ช็อต(Espresso Shot) เพื่อให้ได้รสชาติที่ดีควร ดื่มทันทีที่ได้รับ โดยไม่เติมน้ำตาลและนม

"อเมริกาโน" (Americano)ประกอบด้วยช็อตเอสเพรสโซ ผสมกับน้ำ จะเป็นน้ำร้อนหรือน้ำเย็น แล้วแต่ว่าจะเลือกสั่งเป็นร้อนหรือเย็น เหมาะกับผู้ที่อาจจะมีเวลามากหน่อย และอาจจะเติมนม เติมน้ำตาลตามชอบ

"ลาเต้" (Latte)ประกอบด้วยช็อตเอสเพรสโซ ผสมกับนม และฟองนม จะเป็นนมร้อนหรือนมเย็น แล้วแต่ว่าจะเลือกสั่งเป็นร้อนหรือเย็น เหมาะกับผู้ที่ชอบดื่มกาแฟใส่นม รสชาติที่ได้ก็จะเป็นกาแฟที่ใส่นมแล้ว ไม่เข้มข้นมากเหมือนกับเอสเพรสโซ หรืออเมริกาโน เสน่ห์จะอยู่ตรงที่อุณหภูมิของนมที่เหมาะสมและฟองนมที่สัมผัสริมฝีปาก

"คาปูชิโน" (Cappuccino)ประกอบด้วยช็อตเอสเพรสโซ ผสมกับนม และฟองนม จะเป็นนมร้อนหรือนมเย็น แล้วแต่ว่าจะเลือกสั่งเป็นร้อนหรือเย็น คาปูชิโนจะมีปริมาณของฟองนมมากกว่าลาเต้ หรืออีกนัยหนึ่งคือมีปริมาณของนมร้อนน้อยกว่านั่นเอง ซึ่งทำให้คาปูชิโนมีรสชาติของกาแฟเข้มกว่าลาเต้และอาจเหยาะผงอบเชย (Cinnamon) หรือผงลูกจันเทศ (Nutmeg) หรือผงช็อคโกแลต ลงบนผิวหน้าฟองนมก่อนดื่ม

"มอคค่า" (Mocha)ประกอบด้วย ช็อตเอสเพรสโซ ผสมกับนม และน้ำเชื่อมช็อคโกแลตมักจะปิดหน้าด้วยวิปครีม เหมาะกับผู้ที่ชอบดื่มกาแฟที่มีความหอม หวานมันของช็อคโกแลตผสมอยู่ด้วย

~ D'OU VIENT LE MOT THÉ ? ~

Le thé, bien que moqué par les âmesnaturellement rustres, restera à jamaisle breuvage privilégié des gens d'esprit

Thomas de Quincey ( 1785 - 1859 )

Avant que le mot thé nous arrive dans la langue française, les feuilles de thé étaient nommées tcha, cha, tay et tee. Le mot thé vient du mot amoy (dialecte chinois) t'e. Cela date de l'époque où les navires hollandais rencontraient les jonques chinoises près du port d'Amoy, dans la province chinoise du Fuxian. Il devint thee en hollandais; comme les Hollandais furent les premiers à commercialiser le thé en Europe, l'infusion s'appela tee en allemand, te en italien, en espagnol, en danois, en norvégien, en suédois, en hongrois et en malais, tea en anglais, thé en français, teja en letton, tee en finlandais,tey en tamoul,ta en coréen, thay en cingalais, et Thea pour les scientifiques. Le mot mandarin cha s'adapte ch'a en cantonais et cha en portugais (lors du commerce avec Macao, qui parlait le cantonais), idem en persan, en japonais et en hindi; il se transforme thay en arabe, ja en tibétain, chay en turc et chai en russe.

Melon (plante)

Le melon est une plante herbacée annuelle de la famille des Cucurbitacées, largement cultivée comme plante potagère pour son fruit comestible. Le terme désigne aussi le fruit lui-même très savoureux, sucré et parfumé.
À ne pas confondre avec le « melon d'eau » qui est la pastèque, mais cette expression désigne aussi certaines variétés de melons à chair blanche.

Description

C'est une plante herbacée annuelle à tiges rampantes assez longues munies de vrilles. Les feuilles sont généralement entières ou légèrement lobées.
Les fleurs, jaunes, sont monoïques (sexes séparés sur des fleurs distinctes). Elles fleurissent tout l'été de mai à septemb.

Histoire

Le melon fait partie des plantes potagères énumérées dans le capitulaire De Villis au début du IXe siècle.
Alexandre Dumas qui appréciait les melons et en particulier ceux de Cavaillon demanda, en échange du don de la totalité de son œuvre publiée (près de 400 volumes) qu'il fit en 1864 à la bibliothèque de la ville, une rente viagère de 12 melons par an. Ce que le conseil municipal accepta et lui servit jusqu'à sa mort en 1870. C'est ainsi que fut crée la confrérie des chevaliers du melon de cavaillon

Château de Pau

Au centre de la vieille ville de Pau, dans le Béarn, se dresse le château de Pau, célèbre pour avoir vu la naissance du roi de France et de Navarre Henri IV. Ce château porte aujourd'hui les marques de cette présence imposante : les représentations diverses du « bon roi » Henri ornent les murs de toutes parts. Mais le château, bien plus ancien en fait que l'association des royaumes navarrais et français, porte en lui les marques tourmentées de l'histoire moderne, sous la figure bienveillante du « Vert galant ».

Les origines

Le château de Pau fut fondé au Moyen Âge. Ouvrage avant tout militaire, c'est un château fort typique, construit en haut de la petite colline qui domine le Gave.
Dès sa construction, le château prend une importance symbolique. Pourvu d'une palissade de pieux (pau, en béarnais) il désigne, par métonymie, la ville même. Ces pieux, symbolisant la fidélité et la droiture, se présentent chacun comme l'axis mundi, dans une version béarnaise. Au XIIe siècle Gaston IV de Béarn construit trois tours à cette forteresse Elles sont nommées Mazères, Billère et Montauser.

Gaston Fébus

Le XIVe siècle voit apparaître un personnage emblématique du Béarn, et qui laisse sa trace au château de Pau : Gaston III de Foix-Béarn, mieux connu sous le nom de Gaston Phébus. Ce seigneur de guerre, en situation délicate puisque, de par ses possessions, sous la gouverne des royaumes ennemis de France et d'Angleterre, fait du Béarn, « don de Dieu », une région unie et indépendante. Pour cela, il agit depuis son centre : le château. Fébus y construit le donjon en briques, haut de trente-trois mètres, et y grave l'inscription : « Febus me fe » (« Phébus me fit », en béarnais).

Les rois de Navarre

À la Renaissance, l'installation de la cour de Navarre en 1512 modifie sensiblement l'aspect du château. De forteresse qu'il était au départ, il devient une résidence d'agrément. Henri d'Albret y réside accompagné de son épouse Marguerite d'Angoulême, sœur de François Ier, et plus connue sous le nom de Marguerite de Navarre, auteur de l'Heptaméron. Ils marquent le lieu de leurs initiales, présentes sur les murs et les plafonds, et que l'on a veillé à conserver et reproduire au cours des restaurations ultérieures.

Henri IV

Mais c'est leur petit-fils qui donne au château le renom qu'il a aujourd'hui : non par quelque entreprise architecturale, ni même par sa propre volonté. Le futur Henri IV se donne la peine d'y naître le 13 décembre 1553, et l'histoire fit le reste. La renommée de ce roi, bercé petit garçon dans une carapace de tortue précieusement conservée par les Béarnais à travers les vicissitudes des révolutions, donne au château, qui ne le vit pas grandir ni mourir, un goût particulier, et le bon droit de réclamer les honneurs dus à ceux qui enfantent des surhommes. Mais la vraie reconnaissance du roi est posthume, et on oublia vite le château qui l'a vu naître, sauf pour réunir la Navarre et le Béarn au royaume de France (Louis XIII y signa ce traité en 1620).

La Restauration

Louis-Philippe, qui voulut allier les idéaux de la Révolution et ceux de la monarchie, eut l'idée de restaurer le château de celui qui réconcilia catholiques et protestants pour en faire une résidence royale. Il n'y résidera cependant pas.
Le château servit surtout de prison dorée en 1848 à l'émir Abd El-Kader, vaincu par la France en Algérie. Comme il fallait que ce château conservât son caractère henricien, on y plaça de très nombreux objets neo-Renaissance et neo-gothique ainsi qu'une magnifique collection de tapisseries (XVI°- XIX° s), pour rappeler l'époque fastueuse du bon roi. Louis-Philippe, exilé en Angleterre, ne put jamais séjourner dans ce lieu qui reçut la visite de Napoléon III . On lui doit le portique style Renaissance par lequel on entre et qui porte les initiales du couple royal de Navarre, initiateur du château moderne.

Conclusion

Ensuite le château devint résidence présidentielle sous la République. Il est actuellement un Musée national qui abrite les œuvres conservées depuis l'époque d'Henri IV et surtout lors de la restauration opérée par Louis-Philippe. Les collections s'accroissent chaque année autour de la thématique henricienne. Il accueille actuellement plus de 100 000 visiteurs par an.

Mariage

Dans la plupart des sociétés, le mariage est l'alliance d'un homme (le mari ou époux) et d'une femme (la mariée ou épouse), dans le but de former une famille. Dans ce cas, on parle de mariage monogame. Dans un certain nombre de pays, notamment africains et arabes, est pratiqué le mariage d'un homme avec plusieurs femmes, on parle alors de polygynie. En de très rares contrées, asiatiques, on pratique le mariage d'une femme avec plusieurs hommes, il s'agit alors de polyandrie. Le mariage homosexuel commence également à être légalisé dans certains pays.

Le mariage est une union à durée indéfinie qui ne s'achève qu'avec le divorce ou après le décès de l'un des conjoints. Cette union peut être civile lorsqu'elle est actée par un officier d'Etat civil mandaté par l'État ou religieuse lorsqu'elle est actée par le prêtre d'une religion.

En France, depuis une loi du 4 avril 2006, l'homme et la femme ne peuvent contracter mariage avant l'âge de 18 ans (auparavant, l'âge de la femme était fixé à 15 ans), sauf autorisation de leurs parents, qui est nécessaire même dans le cas de mineurs émancipés.

Aux termes du code de droit canonique, le mariage religieux dans l'Eglise catholique ne peut pas être contracté avant 14 ans pour la femme et 16 ans pour l'homme (canon 1083).

Le mariage implique en général des relations sexuelles entre les époux (devoir conjugal légalement obligatoire jusqu'à récemment dans la plupart des législations, et encore aujourd'hui dans de nombreux pays), la non-consommation du mariage pouvant être une cause d'annulation de celui-ci.

Organisation de Mariage

L'organisation d'un mariage consiste à gérer l'ensemble des préparatifs liés au déroulement de la journée où aura lieu la cérémonie. La location de salle, le traiteur, le photographe, la maquilleuse, la voiture de luxe, la liste de mariage, la pièce montée, la décoration de la salle de mariage, la préparation religieuse, la publication des bans, la fabrication des dragées sont autant d'étapes qui justifient que les mariés doivent s'y prendre longtemps à l'avance. Elle peut être commencée plus d'un an à l'avance car cette journée se doit d'être parfaite. On peut aussi affaire à un organisateur de mariage, code NAF 555d ou Wedding Planner en anglais qui permet de guider les mariés dans leurs choix.

L'Agneau

La meilleure identification provient du chapitre 53 du prophète Isaïe (verset 5 à 7) Mais il était transpercé à cause de nos crimes, Écrasé à cause de nos fautes ; Le châtiment qui nous donne la paix est (tombé) sur lui, Et c'est par ses meurtrissures que nous sommes guéris. Nous étions tous errants comme des brebis, Chacun suivait sa propre voie ; Et l'Éternel a fait retomber sur lui la faute de nous tous. Il a été maltraité, il s'est humilié et n'a pas ouvert la bouche, Semblable à l'agneau qu'on mène à la boucherie, à une brebis muette devant ceux qui la tondent ; Il n'a pas ouvert la bouche.

Le fils d'Abraham se transforme en fils de Dieu : Voici : tu deviendras enceinte, tu enfanteras un fils, et tu l'appelleras du nom de Jésus. Il sera grand et sera appelé Fils du Très–Haut, et le Seigneur Dieu lui donnera le trône de David, son père. (Luc chapitre 1, verset 31 et 32). C'est d'ailleurs à cause de cette seule affirmation qu'il sera crucifié : Les Juifs lui répondirent : Nous avons une loi, et selon la loi, il doit mourir, parce qu'il s'est fait Fils de Dieu. - (Jean 19:7).

La résurrection du Christ, Sainte Barbara, Sainte Catherine, triptyque de Lucas Cranach l'Ancien
Le bélier que trouve Abraham devient l'Agneau de Dieu : Le lendemain, il vit Jésus venir à lui et dit : Voici l'Agneau de Dieu, qui ôte le péché du monde. (Jean 1:29)

Il ne dit rien : Jésus garda le silence et ne répondit rien. Le souverain sacrificateur l'interrogea de nouveau et lui dit : Es–tu le Christ, le Fils du (Dieu) Béni ? (Marc chapitre 14, verset 61)

Mais cette mort mène à la résurrection : Jésus commença dès lors à montrer à ses disciples qu'il lui fallait aller à Jérusalem, souffrir beaucoup de la part des anciens, des principaux sacrificateurs et des scribes, être mis à mort et ressusciter le troisième jour. (Matthieu 16:21) mais que l'on retrouve aussi dans (Matthieu 20:19 - Luc 9:22 - Luc 13:32 - Luc 18:33 - Luc 24:46).

ผลิตภัณฑ์จากนม

ผลิตภัณฑ์จากนมมีความสำคัญสำหรับคนในประเทศหนาวที่ต้องการพลังงานมาก แม้คนฝรั่งเศสจะม่ใช่ชาติที่ดื่มนมมากอย่างแคนาดา หรือออสเตรเลีย แต่ฝรั่งเศสก็เป็นประเทศที่ต้องการผิตภัณฑ์จากนม เพราะฝรั่งเศสเป็นชาติที่มีการผลิตเนยแข็งมาก ในหนึ่งปีคนฝรั่งเศสหนึ่งคนรับประทานเนยแข็งถึง 15 กิโลกรัม ส่วนนมเปรี้ยว ( yaourt nature ) ก็เป็นที่นิยม ปรากฏว่า 72 % ของคนฝรั่งเศสรับประทานนมเปรี้ยว

เนยแข็งมีความสำคัญสำหรับชาวฝรั่งเศสพอๆกับขนมปังและเหล้าองุ่น เป็นไปม่ได้ที่เราจะพูดถึงอาหารฝรั่งเศสโดยไม่พูดถึงเนยแข็ง คำกล่าวข้างล่างนี้คงเป็นเครื่องยืนยันความสำคัญของเนยแข็งสำหรับอาหารฝรั่งเศส

- Un repas sans fromage est comme une journée sans soleil. อาหารที่ไม่มีเนยแข็งเหมือนที่ปราศจากแสงแดด

- Un repas sans fromage est une à gu'il manque un oeil. อาหารไม่มีเนยแข็งเหมือนหญิงสาวที่มีตาข้างเดียว

- Pas de menu sans fromage. ไม่มีรายการอาหารใดที่ปราศจากเนยแข็ง

เนยแข็งนอกจากจะรับประทานกับขนมปังยังเป็นของหวานสำหรับเด็กก็ได้เช่น les petits suisses มีอาหารมากมายหลายชนิดที่ประกอบด้วยเนยแข็งเช่น tartes au fromage , tourtes , gruyères au Maroilles , fondues aux 3 fromages , soupes à l'oignon gratinées.

การเคี้ยวอาหารนาน

การเคี้ยวอาหารนาน ทำให้สมองฉลาดมากขึ้น

นักการเมืองชาวอังกฤษท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า "อาหาร 1 คำ ต้องเคี้ยวอย่างน้อย 3-12 ครั้ง

ไม่ว่าอาหารนั้นจะอ่อนแค่ไหนก็ตาม ถ้าคุณไม่มีความอดทนขั้นนี้ ก็อย่าไปหวังว่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้"

มีอาจารย์ท่านหนึ่ง ป่วยเป็นโรคกระเพาะอาหารตั้งแต่เด็ก สร้างความกลัดกลุ้มทรมานแก่เขามาก หลังจากเขาทดลองเคี้ยวอาหารคำละ 100 ทีแล้ว ปรากฏว่า เขาหายจากโรคกระเพาะอาหารในเวลา 1 สัปดาห์

การเคี้ยวอาหารมิเพียงเกี่ยวกับสุขภาพเท่านั้น ยังเกี่ยวพันกับสมรรถนะของสมองอย่างแนบ แน่นด้วย การเคี้ยวอาหารจะกระตุ้นให้ต่อมน้ำลาย (SALIVARY GLAND) และต่อมใต้หู (PAROTID GLAND) หลั่งฮอร์โมนออกมา ขณะเดียวกัน อาการเคี้ยวซึ่งทำให้ฟันบนกับ ฟันล่างกระทบกันก็จะกระตุ้นสมองใหญ่ด้วย การกระตุ้นนี้จะทำให้สมองใหญ่ปราดเปรียวยิ่ง ขึ้น ช่วยเพิ่มพลังแห่งการวินิจฉัย การขบคิดและสมาธิ

ข้างล่างนี้คือผลที่ได้จากการทดลอง จำนวนทีที่เคี้ยวอาหารสำหรับประกอบการพิจารณา ผู้ที่ สนใจจะทดลองดูก็ได้ ผลที่ได้จากการเคี้ยวอาหาร

การเคี้ยวอาหาร 30 ที ผลที่ได้จากการกินอาหารแต่ละคำ ควรเคี้ยวอย่างน้อยที่สุด 30 ที จะ ช่วยให้เหงือกแข็งแรง และช่วยรักษาอาการขี้หงุดหงิดจิตใจไม่สงบ

การเคี้ยวอาหาร 50 ที จะช่วยลดการกลัดกลุ้มเจ้าอารมณ์ อย่างน้อยที่สุดช่วยให้ลืมเรื่องไม่น่า อภิรมย์ได้ในเวลากินอาหาร นอกจากนี้ ยังลดความอ้วนได้ เนื่องจากไม่มีส่วนผสมของน้ำที่เกิน จำเป็นถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย

การเคี้ยวอาหาร 100 ที ช่วยให้หนักแน่นมากขึ้น สามารถวินิจฉัยและจัดการปัญหาต่างๆ อย่างสงบเยือกเย็น กินน้อยแต่ร่างกายดูดซึมสารอาหารได้มาก นอกจากนี้ยังช่วยลดการอยาก อาหารประเภทเนื้อได้

การเคี้ยวอาหาร 200 ที ถ้ายืนหยัดเคี้ยว 200 ที ต่ออาหาร 1 คำได้ทุกมื้อแล้ว จะหายจากโรค กระเพาะเรื้อรังและรักษาแผลในกระเพาะอาหารอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันก็ช่วยให้คาดการณ์และวินิจฉัยปัญหาต่างๆ ได้แม่นยำมากขึ้นอีกด้วย

เนื้อวัวที่แพงที่สุดในโลก

เนื้อวัวที่แพงที่สุดในโลก..เนื้อมัทสึซากะ (Mutsuzaka beef)

เนื้อวัวที่แพงที่สุดในโลกไม่ใช่เนื้อวัวที่เลี้ยงด้วยข้าวโพดจากรัฐวิสคอนซินในสหรัฐอเมริกา แต่เป็นเนื้อวัวพิเศษสุดจากเมืองมัทสึซากะในประเทศญี่ปุ่นโดยเฉพาะเนื้อตรงที่มีไขมันแทรกเป็นริ้วสีขาวนวลเหมือนเนย สลับสีชมพูสดของส่วนที่เป็นเนื้อแท้ เปรียบได้ดังหินอ่อนชั้นดีจากรัสเซีย

ความอร่อยของเนื้อมัทสึซากะอยู่ที่ความนุ่มและมีกลิ่นหอมโดยเฉพาะเมื่อนำมาทอดบนกระทะเหล็กแผ่นขัดเงา ร้อนจัด ที่เรียกว่า เทปันยากิ หรือเอามาฝานบางๆเป็นแผ่นใหญ่โดยมิให้ขาดรุ่งริ่ง แล้วเอามาทำสุกียากี้หรือชาบุ-ชาบุ ใช้ตะเกียบคีบจุ่มลงในน้ำแกงจืดร้อนจัดเพียงครึ่งนาที ก็เอามาจิ้มลงในซอสงาบด หรือปอนสุแล้วใส่ปาก จะรู้สึกอร่อยจนบอกไม่ถูก

เจ้าของวัวจะดูแลวัวอย่างพิถีพิถันถึง 3 ปี (วัวที่เลี้ยงเพื่อขายปกติจะมีอายุไม่เกิน 2 ปี)โดยขุนให้อ้วนที่สุด และเลี้ยงในคอกไม้ตอกสลักไม้ประมาณ 2 ต.ร.ม. พอดีตัววัวท่อน้ำก็ทำด้วยพลาสติก เพราะเกรงโลหะจะขีดข่วนให้วัวเกิดตำหนิและเจ้าของคอกทุกแห่งหวังจะเลี้ยงวัวให้ได้ชนะเลิศแชมเปี้ยนเพราะจะทำให้ขายวัวได้ราคาสูงเป็นหมื่นๆ ดอลลาร์เลยทีเดียว

Toussaint

Toussaint วันฉลองคนตาย

La Toussaint est une fête catholique, célébrée le 1er novembre, au cours de laquelle sont honorés l'ensemble des saints reconnus par l'Église catholique romaine. La Toussaint précède d'un jour la fête des Morts, dont la solennité a été officiellement fixée au 2 novembre deux siècles après la création de la Toussaint.
Dans plusieurs pays européens, comme la France, la Toussaint étant un jour férié, c'est ce jour-là que les gens ont pris l'habitude d'aller se recueillir dans les cimetières, et entretenir les tombes des défunts (évènement particulièrement bien représenté dans le tableau "la toussaint" du peintre Émile Friant).

Un cimetière à la Toussaint en Pologne
La Toussaint ne tire pas son origine des textes bibliques, comme la plupart des grandes fêtes liturgiques. Si le moment choisi pour la fêter apparaît lié au paganisme celtique, il convient de se garder des conclusions hâtives. Certes, au Ve siècle, les moines qui évangélisaient l'Irlande, la Grande-Bretagne et la Gaule se trouvèrent confrontés à la fête païenne du Samain, au début du mois de novembre actuel, qui marquait le début de la moitié sombre de l'année. Pendant les jours de Samain, le monde des morts communiquait avec celui des vivants, entraînant ces derniers à pratiquer des rituels à l'intention des défunts. Ces rituels étaient profondément ancrés dans la civilisation rurale et perdurèrent bien après la christianisation des populations. Mais puisque la fête fut fixée à Rome entre le VI et IX e siècle, la proximité de la fête celtique n'est qu'une coïncidence de calendrier, ne valant que pour les rares chrétiens n'ayant pas oublié une date celtique plusieurs siècles après la disparition de ses cultes. De plus, la fête chrétienne des défunts du 2 novembre ne survint pas dans le monachisme irlandais issu de Colomban, mais dans le monachisme bénédictin ancré à Cluny, et héritier d'une tradition latine.

Après la transformation du Panthéon de Rome en sanctuaire chrétien, le pape Boniface IV le consacra à la Mère de Dieu et à tous les saints martyrs. Une « fête de tous les martyrs » fut alors célébrée le 13 mai. Vers 830, le pape Grégoire IV transféra cette fête au 1er novembre, en l'étendant à « tous les saints ». Sur son conseil, l'empereur Louis le Pieux institua la fête de tous les saints sur tout le territoire de l'empire carolingien. Dédiée à Tous les Saints, c'est-à-dire à l'ensemble des personnes que l'Église reconnaît dignes d'un culte du fait de leur vie exemplaire et de leur proximité avec le divin, elle ne doit pas être confondue avec le memento de tous les défunts, fêté le lendemain, qui est un héritage des lectures monastiques du « rouleau des défunts » : la mention des frères d'une abbaye, d'un ordre au jour anniversaire de leur décès.

Le sens chrétien du culte des défunts bénéficiait déjà d'une longue tradition remontant à l'antiquité chrétienne. Les pères de l'Église font ainsi mention d'un refrigerium, ou repas pris sur les tombes des frères chrétiens décédés.
Le premier exemple attesté d'une fête des Morts célébrée le 2 novembre est dû à saint Odilon (v. 962-1048), abbé de Cluny (994-948), qui ordonna la célébration, à partir de 1031, dans tous les monastères de l'ordre clunisien, d'une « messe solennelle pour tous les morts qui dorment en Christ ».

Cependant les fidèles de l'Église catholique ont été nombreux à faire mémoire des morts le 1er novembre au lieu du 2, comme le témoigne la tradition multi-séculaire de chandelles et bougies allumées dans les cimetières et, depuis le XIXe siècle, le fleurissement des tombes à la Toussaint. Cela provient du fait que la Toussaint, contrairement au 2 novembre, est un jour férié qui favorise les déplacements et le temps de recueillement sur le lieu où sont enterrés les ancêtres.

Si la confusion entre les deux fêtes est fréquente, les anciens rituels druidiques ont complètement disparu. Néanmoins la construction de dizaines de lanternes des morts (pour certaines de véritables ouvrages de maçonnerie) dans diverses localités de France (principalement dans le Massif central et terres adjacentes, encore qu'on recense quelques lanternes par exemple en Bretagne) est vu par certains comme la survivance d'un culte aux ancêtres qui dépasse la simple signification chrétienne.

Le Palais de Justice

Le Palais de Justice, situé dans le Ier arrondissement de Paris, fut le siège du Tribunal révolutionnaire du 6 avril 1793 au 31 mai 1795. Certains bâtiments du palais de la Cité se trouvaient en ce lieu. En 1776, un incendie consuma la partie s'étendant entre la Conciergerie et la Sainte Chapelle. La façade qui domine la Cour de Mai, de toute l'entrée principale du Palais, fut reconstruite entre 1783 et 1786.

Le Palais de justice prend une nouvelle dimension politique et sociale sous la Restauration. En effet, depuis Louis XVIII et Charles X, le débat judiciaire dispute la préférence au débat parlementaire. De nouveaux postes sont créés mais les locaux ne suffisent plus à accueillir le volume croissant des affaires. C’est à ce moment que les tout premiers travaux de restauration sont entrepris au Palais. Les affaires judiciaires ne cessant d’augmenter, la Monarchie de Juillet lance un vaste programme d’agrandissement du Palais. Jean-Nicolas Huyot est chargé de rédiger un projet d’agrandissement et d’isolement afin d’en faire un édifice majestueux. En 1840, Duc et Dommey, suite au décès de Huyot, sont nommés pour mener à bien ce projet. Louis-Philippe ne verra cependant pas l’achèvement du Palais, à cause de la Révolution de 1848. C’est sous Napoléon III que les travaux vont trouver leur rythme de croisière.

Les travaux sont quasiment achevés lorsque éclatent les événements de 1870. Allumé en divers endroits du Palais de justice par la Commune agonisante, le feu du 24 mai 1871 réduit à néant presque un quart de siècle de travaux. Dès lors, tout est à recommencer. Daumet est nommé architecte du Palais après le décès de Duc en 1879. Les plans sont refaits et les travaux recommencent en 1883. La Conciergerie est néanmoins achevée à cette date. Depuis 1914, le Palais n’a pas connu de travaux d’une telle envergure.

La conciergerie se visite. Elle abrite ponctuellement des expositions. On y trouve aussi une reconstitution des geôles révolutionnaires des cellules à pailleux, à pistole et celle de Marie-Antoinette, la lame de la guillotine qui servit à l'exécution de Lacenaire.

On trouve un témoin de la crue de 1910 à environ 1 mètre de hauteur de la salle donnant accès aux tours d'argent et César.

Le monument est géré par le Centre des Monuments nationaux.

Mardi-Gras

Mardi-Gras ( วันมาร์ติกรา ) คำว่า Mardi ความหมายแท้จริงคือ วันของเดือนมีนาคม และวันที่สามของสัปดาห์ ซึ่งหมายถึงวันอังคาร คำว่า gras แปลว่าเต็มไปด้วยไขมัน เมื่อ Mardi-Gras มาอยู่ด้วยกัน หมายถึง วันอังคารที่รับประทานอาหารมากๆ วันมาร์ติกรา คือวันอังคารก่อนวันเข้าพรรษา ( le carême ) วันเข้าพรรษาหรือ le carême เริ่มต้นวันที่ 4 ของสัปดาห์ คือวันพุธเนื่องจากสมัยก่อนผู้คนเคร่งครัดศาสนา ในช่วงเวลา 40 วัน ซึ่งเป็นช่วงเข้าพรรษาคริสต์ศาสนิกชนจะอดอาหารเพราะฉะนั้นก่อนที่จะอดอาหารถึง 40 วันนี้จึงมีการรับประทานอาหารกันอย่างอิ่มหนำสำราญ
วัน Mardi-Gras ควรจะอยู่ในเดือนมีนาคม แต่โดยมากจะอยู่ปลายเดือนกุมภาพันธ์ วัน Mardi-Gras ไม่นับเป็นวันหยุดราชการของฝรั่งเศส

ขนมฝรั่งเศส CAFE LENOTRE

ขนมฝรั่งเศส CAFE LENOTRE

ร้านขนมประเภท French Patisserie ที่มีชื่อเสียงที่สุดร้านหนึ่ง ในมหานครปารีส ที่ชื่อว่า CAFE LENOTRE มีกว่า 30 สาขา ทั่วโลก และ ณ บัดนี้ได้ลัดฟ้ามาเปิดในเมืองไทยแล้วที่ ชั้น G อาคาร Natural Ville Executive Residences ซ.หลังสวน

ที่นี่ขึ้นชื่อในเรื่องของการทำขนมหวานด้วยผลไม้สด กับแป้งและครีมสด หรือทำขนมหวานจากช็อกโกแลต ซึ่งถือเป็นขนมหวานที่มีลักษณะพิเศษกว่าขนมเค้กทั่วไป รวมไปถึงบรรยากาศ และสไตล์การตกแต่งร้าน ก็เลิศหรูไม่เบา กอปรกับกาแฟชั้นนำจากกลางกรุงปารีสที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นชวนให้ลิ้มลอง ถึงไม่มีเวลานั่งทานที่ร้าน ก็ทำให้นึกอยากจะซื้อติดไม้ติดมือแน่ๆ

เห็นแค่ชื่อก็อร่อยแล้วอย่าง Clairefontaine Orange Grand Marnier ชิ้นนี้เป็นบาวาเรี้ยนครีมส้ม มีกลิ่นของเหล้า Grand Marnier นิดๆ ผสมกับแยมส้ม เสิร์ฟพร้อมไอศกรีมรสส้ม รสชาติเปรี้ยว น่าจะถูกใจคุณสาวๆ Religieuse Cafe เป็นแป้ง Chou คล้ายกับเอแคลร์ มีจุดเด่นที่ความนุ่มทั้งนอกและในที่สอดไส้ครีมคัสตาร์ดรสกาแฟ Douceur Noisette ช็อกโกแลตที่สลับชั้นกับ ช็อกโกแลตมูส, เฮเซลนัทบิสกิต และมิลค์ช็อกโกแลตวิปปิ้งครีม ทั้งกรอบ ทั้งเข้มข้น

ขนมหวานหน้าตาสวยงาม สัญชาติฝรั่งเศสแท้ๆ ไม่ต้องหาที่ไหน แค่ตรงมาที่ CAFE LENOTRE ชั้น G อาคาร Natural Ville Executive Residences ซ.หลังสวน ก็จะได้พบกับขนมที่ว่านี้อย่างละลานตา รับรองน่าทานจนต้องลองทุกชิ้นเลยทีเดียว หลังจากได้ลิ้มรสชาติไปแล้ว จะซื้อเป็นของฝาก ก็ถูกใจคนรับแน่ๆ ส่วนราคานั้นอยู่ที่ 400-600 บาท

เนยแข็ง

เนยแข็ง

ผู้เขียนใช้ชีวิตอยู่ในยุโรปนานหลายปี ก่อนหน้านั้นหากเจอเนยแข็งแล้วเป็นต้องร้องยี้ ไม่กล้ากิน เพราะรู้สึกว่าเหม็น เหมือนคนไทยภาคกลางที่ไม่ชินกับกลิ่นของปลาร้านั่นแหละครับ แต่เมื่อไปอยู่ที่โน่นนานๆ ต้องใช้ชีวิตอยู่กับฝรั่งกลุ่มที่พูดภาษาฝรั่งเศส ไม่มีโอกาสพบคนไทยมากนัก เนยแข็งจึงกลับกลายเป็นอาหารประทังชีวิต เพราะซื้อง่าย กินสะดวก ราคาไม่แพง ถึงวันนี้กลับรู้สึกว่าเนยแข็งมีกลิ่นหอม ไม่ตั้งท่ารังเกียจเหมือนแต่ก่อนแล้ว

เนยแข็งในเมืองไทย มีไม่หลากหลายเหมือนในต่างประเทศ ราคาเนยแข็งยังแพงอยู่มาก แต่ดูเหมือนตามซูเปอร์มาร์เก็ตหลายแห่ง มีเนยแข็งวางขายมากขึ้น คนที่มาซื้อหาเป็นคนไทยมากกว่าฝรั่ง คนไทยจำนวนไม่น้อยชินกับอาหารของตะวันตกมากขึ้นทุกที ยิ่งความนิยมอาหารประเภทพิซซ่ามีมากขึ้น ยิ่งมีส่วนทำให้คนไทยชินกับการรับประทานเนยแข็งมากขึ้น แม้จะเป็นเนยแข็งป่นรูปแบบต่างจากเนยแข็งแท่งก็เถอะ

เมื่อไม่นานมานี้ ผู้เขียนมีโอกาสไปบรรยายที่ฝ่ายโภชนาการของสายการบินแห่งหนึ่ง ที่ทำหน้าที่เตรียมอาหารจัดขึ้นเครื่องบิน ได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ประจำครัวทั้งส่วนที่ทำหน้าที่เตรียมอาหาร เตรียมถาดอาหารรวมไปถึงส่วนที่จัดเมนู ได้ความรู้มาว่าคนที่ทำงานอยู่กับอาหารแบบตะวันตกแท้ๆ ได้สัมผัสกับเนยแข็งเนยเหลวทั้งวันยังเข้าใจผิดกันอยู่บ่อยๆ โดยเข้าใจเอาว่าเนยแข็งเป็นอาหารไขมันสูง แทบไม่มีใครรู้เลยว่าเนยแข็งเป็นอาหารกลุ่มโปรตีนไม่ใช่ไขมัน

ผู้เขียนใช้เวลาส่วนหนึ่งในโรงพยาบาล พบว่าผู้ป่วยและญาติจำนวนไม่น้อย เมื่อต้องการลดไขมันในเลือด จะพากันเปลี่ยนเนยแท้เป็นเนยเทียม เพราะความเชื่อว่าเนยเทียมที่ทำมาจากน้ำมันพืช ช่วยลดคอเลสเตอรอลในเลือดได้ นักโภชนาการบางคนเองก็ยังอธิบายได้ไม่ชัดเจนนัก ดูเหมือนคำว่าเนยที่เป็นอาหารฝรั่งแท้ๆ ที่คนไทยนิยมซื้อหามารับประทานมากขึ้น กำลังกลายเป็นปัญหาในเรื่องของความเข้าใจ เรามาคุยถึงเรื่องนี้กันบ้าง ก็น่าจะดี

ผู้เขียนมีพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ปี 2525 อยู่ เปิดดูแล้วได้ข้อมูลว่า เนย หมายถึง ไขมันหรือน้ำมันที่ทำมาจากน้ำนมสัตว์ มีทั้งเหลว มีทั้งแข็ง นี่คือหนึ่งในปัญหาความเข้าใจผิดของคนไทย เห็นทีจะต้องแจ้งไปยังราชบัณฑิตยสถานแล้วล่ะครับว่า เนยไม่ใช่ไขมันเท่านั้น เป็นโปรตีนก็ได้ หากเป็นเนยเหลวหรือเนยอ่อนจะเป็นไขมัน ส่วนเนยแข็งคือโปรตีน เป็นคนละเรื่องกันเลย ปัญหามาจากการใช้ภาษาของเรานั่นเอง

เนยเหลว หรือ เนยอ่อน ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Butter ได้มาจากการนำไขมันหรือน้ำมันในนมสัตว์ออกมาใช้ประโยชน์ อาจจะนำเอาไปบ่มกับแบคทีเรีย ให้ได้กลิ่นได้รสบางอย่าง หรือไม่ต้องบ่มแต่มาแต่งกลิ่นแต่งรสเองก็ได้ เนยเหลวจึงเป็นไขมันล้วนๆ ตรงตามนิยามที่ทางราชบัณฑิตยสถานอธิบายไว้

นมมีสารอาหารประเภทโปรตีนและไขมันเป็นองค์ประกอบหลัก หากต้องการแยกไขมันออก ทำได้โดยการปั่นหรือตีน้ำนมอย่างแรง ส่วนใหญ่จะใช้เครื่องปั่นความเร็วสูง ไขมันในนมที่อยู่กระจัดกระจาย ในรูปอิมัลชันจะรวมตัวกันกลายเป็นครีม แยกตัวลอยออกมา เมื่อปาดเอาไขมันที่ลอยตัวอยู่ชั้นบนออก น้ำนมส่วนที่เหลือจะกลายเป็นนมพร่องมันเนยที่เรารู้จักกัน หรือหากแยกเอาไขมันออกจนหมด นมส่วนที่เหลือจะกลายเป็นนมขาดมันเนย ซึ่งหาซื้อได้ยากในบ้านเรา

ไขมันเนยที่แยกออกมาได้นี้ ในทางอุตสาหกรรมเขาจะนำไปทำเนยอ่อน หรือเนยเหลวที่รู้จักกันทั่วไป เนยประเภทนี้จึงเป็นไขมันล้วนๆ ใครที่คิดจะลดอาหารประเภทไขมัน เห็นทีต้องลดการรับประทานเนยลงด้วย

ส่วน เนยเทียม หรือ มาร์การีน (Margarine) นั้น ได้มาจากการใช้น้ำมันพืช แทนไขมันจากนม โดยการเติมไฮโดรเจนลงไปในน้ำมันพืช ทำให้น้ำมันพืชมีกรดไขมันอิ่มตัวสูงขึ้น จึงเป็นของแข็งได้มากขึ้น ใครที่เคยเชื่อว่าเนยเทียมช่วยลดคอเลสเตอรอลในเลือดได้เพราะมาจากน้ำมันพืชล่ะก็ ขอให้เลิกเชื่อในทันทีเพราะปัจจุบันทราบแล้วว่านอกจากเนยเทียมจะไม่ช่วยลดไขมันในเลือดแล้ว ยังอาจสร้างปัญหาเพิ่มเติมได้อีก เพราะในเนยเทียมจะมีกรดไขมันผิดปกติกลุ่มที่เรียกว่า กรดไขมันทรานส์อยู่ด้วยเป็นผลผลิตจากกระบวนการเติมไฮโดรเจนนั่นเอง

เนยแข็ง หรือ ชีส (Cheese) คนไทยเรียกว่าเนยด้วยความเข้าใจผิด เห็นว่ามีลักษณะคล้ายคลึงกัน เป็นผลิตภัณฑ์มาจากนมเหมือนกัน จึงน่าจะเป็นอาหารประเภทเดียวกัน จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ เพราะเนยแข็งเป็นการนำเอาส่วนของโปรตีนไม่ใช่ส่วนของไขมันมาใช้ประโยชน์ ในทางโภชนาการถือว่าเป็นอาหารคนละประเภทกันเลย

ในนมมีโปรตีนคุณภาพดีอยู่ในจำนวนไม่น้อย วิธีการแยกเอาโปรตีนออกมาจากนม ทำได้โดยการเติมเอนไซม์ที่สกัดได้มาจากกระเพาะสัตว์ เรียกว่า เอนไซม์เรนนิน หรือ เรนเนต บางครั้งก็เรียกว่า ไคโมซิน เอนไซม์เหล่านี้อาจจะได้มาจากแบคทีเรีย ที่ผ่านการตัดแต่งยีนก็ได้ เอนไซม์ทำหน้าที่ย่อยโปรตีน ทำให้โปรตีนที่แขวนลอยอยู่ในนม แยกตัวออกมาจับตัวเป็นก้อน เรียกว่า เคิร์ด

ก้อนโปรตีนหรือเคิร์ดที่ว่านี้ หากได้มาจากนมสดจะมีไขมันปนอยู่ด้วยส่วนหนึ่ง หากได้มาจากนมขาดมันเนยหรือพร่องมันเนย ไขมันที่ติดมาจะมีน้อยลงจนแทบจะเป็นโปรตีนล้วนๆ ก้อนโปรตีนนี้นำมาบ่มกับแบคทีเรียจะได้เนยแข็งสารพัดชนิด แล้วแต่กระบวนการบ่ม เนยแข็งจึงจัดเป็นอาหารโปรตีนเหมือนเนื้อสัตว์นั่นแหละครับ
เมื่อแยกโปรตีนออกจากนม ส่วนของเหลวที่เหลือเราเรียกว่า หางนม หรือ เวย์ (Whey) เอาไปใช้ในอุตสาหกรรมอาหารหลายอย่าง เป็นต้นว่า นมผงบางชนิด อาหารบางอย่าง หางนมเหล่านี้แทบไม่เหลือโปรตีนที่ให้ประโยชน์ จึงต้องคอยอ่านฉลากด้วย อย่าเข้าใจว่าผลิตภัณฑ์จากนมจะต้องให้ประโยชน์ของโปรตีนเสมอไป เรื่องอย่างนี้รู้ไว้บ้างก็ดีครับ

Saumon

Saumon est le nom commun de plusieurs espèces de poissons de la famille des salmonidés qui compte onze genres et soixante-six espèces. Plusieurs autres poissons de cette famille sont aussi appelés truites.

Les saumons vivent dans l'Océan Pacifique où on en trouve 5 espèces du genre Oncorhynchus et l'Océan Atlantique où une espèce vit (du genre Salmo).

C'est un poisson très apprécié, tant pour sa chair, que pour la pêche sportive, et il fait l'objet d'élevages intensifs.

Le cycle de vie

Le saumon est un poisson anadrome : il naît en eau douce dans des eaux courantes, descend jusqu'à la mer où il vit parfois plusieurs années, puis retourne dans la rivière dans laquelle il est né pour frayer (se reproduire) puis mourir. Parfois les mâles du saumon royal ou saumon chinook (Oncorhynchus Tschawytscha) retournent en mer et participent une seconde fois à la reproduction.
La reproduction des saumons se passe ainsi : la femelle fait un creux dans les graviers de la rivière avec sa queue puis elle y dépose les œufs. Au même moment le mâle dépose son sperme, parfois d'autres mâles en profitent pour féconder les oeufs bien que le mâle choisi par la femelle cherche à les repousser. Ensuite la femelle recouvre les œufs fécondés par des graviers et les met ainsi à l’abri des prédateurs.
Le saumon rouge du Pacifique (Onchorhynchus nerka) subit une métamorphose lors de la phase finale de sa remontée vers les lieux de reproduction : sa peau passe du gris au rouge, sa tête devient verte et les mâles arborent une bosse sur le dos, leurs mâchoires deviennent plus proéminentes (en forme de crochet), afin de pouvoir se battre pour les femelles.
Les alevins éclosent et passent une année en eau douce avant de rejoindre la mer.
Les saumons sont capables de parcourir des centaines de kilomètres en remontant des rivières, et lors de la construction de barrages qui coupent les rivières et les fleuves, les hommes doivent installer également des échelles à saumon pour permettre à ceux-ci de franchir les obstacles.

Les maladies et les soins du saumon

Les saumons sont vaccinés contre certaines maladies.
Le saumon peut être affecté par des maladies (surtout depuis la fin des années 80), telle la vibriose des eaux froides. Ces maladies sont traitées par des antibiotiques, la consommation de ceux-ci a baissé de 96 % en 10 ans, au cours d’une année 1 saumon sur 200 en prend contrairement à 1 bovin sur 5 ou à 1 Norvégien sur 2.

Le pou du saumon peut être traité par des médicaments, par un bain anti-poux ou en mettant des girelles (un poisson) dans le bassin pour qu’ils les mangent. Lepeophtheirus salmonis affecte les espèces du genre Oncorhynchus et Caligus clemensi affecte les espèces du genre Salmo.
Le nématode (ver) Anisakis parasite le saumon, il faut traiter l’aliment saumon par la chaleur pour l’éliminer.

Élevage et production

Le saumon sauvage est pêché depuis des milliers d’années, mais l’élevage du saumon, initié en Écosse et en Norvège, date des années 1960. Il fut débuté en vue du repeuplement ; on élevait alors seulement des juvéniles qu’on relâchait ensuite. Ensuite on a cherché à garder les poissons jusqu’à l’âge adulte. L’élevage a alors gagné la Nouvelle-Écosse, puis le reste de la côte Est de l’Amérique du Nord (dans les années 1970), puis la côte Pacifique de l’Amérique du Nord. Dans les années 1990, il s’est développé au Chili. Le saumon fut la première espèce à être cultivée dans des parcs en pleine mer.

La filière saumon se divise en deux : le saumon d’élevage et le saumon sauvage.

Le saumon de l’Atlantique est produit à 93 % par l’élevage et à 7 % par la pêche. Pour le saumon du Pacifique, la proportion est de 12 % pour l’élevage et de 88 % pour la pêche.
Le saumon est le second produit de mer le plus élevé en aquaculture après la crevette. L'espèce élevée est principalement le saumon Atlantique. La production de saumon dans des fermes d'aquaculture diminue la demande de saumon sauvage, mais, paradoxalement, augmente la demande d'autres poissons sauvages. En effet, les saumons sont carnivores et sont pour le moment nourris d'aliments préparés à base d'autres poissons sauvages. En conséquence, plus la population de saumon d'aquaculture augmente, plus la demande pour les poissons utilisés pour nourrir le saumon augmente aussi. Des travaux sont menés pour substituer des protéines végétales aux protéines animales destinées à nourrir les saumons d'élevage.

L'élevage du saumon dans l'estuaire des rivières à saumons ou des rivières qui abritent des populations de truites peut être néfaste pour ces poissons indigènes. Ces fermes d'élevage seraient de véritables sites de reproduction de parasites, tel le pou de mer. Il est également possible que le bagage génétique du saumon d'élevage vienne polluer celui des saumons sauvages. De plus, l'élevage intensif du saumon peut être une source importante de pollution organique.
L'indice de consommation d'un saumon d'élevage est d'environ 1,2.
Le saumon met trois ans pour arriver à maturité, mais une variété génétiquement modifiée arrive à maturité en un an. Les producteurs de cette variété cherchent à faire des saumons stériles pour éviter une dissémination dans le milieu naturel où ces saumons mettraient en danger la souche sauvage moins compétitive.
Régulièrement des tempêtes détruisent des enclos, et des saumons se retrouvent dans la nature (par exemple 100 00 aux Maine lors d’une tempête). C’est ainsi que le saumon s’est implanté au Chili après s’être échappé d’élevages. Cependant, 99,7 % des saumons d’élevage ne s’échappent pas.

le kiwi

Bon pour le corps, la forme et le tonus le kiwi est un trésor de bienfaits. Riche en minéraux essentiels, en fibres, en vitamines et en éléments antioxydants il est le fruit qui présente le plus d'éléments nutritifs de qualité en restant peu calorique. Voici le détail de sa composition, les conseils pour bien choisir vos kiwis, les conserver et les déguster.
Appelé à l'origine groseille de Chine, le Kiwi Fruit (Actinidia deliciosa ou sinensis), que les chinois nommaient Yang Tao, herita de son nom définitif en Nouvelle Zélande. Aujourd'hui notre consommation vient essentiellement du sud de la France. Elle est est devenue en quelques années 4ème producteur mondial et 2ème en Europe. Le kiwi est une plante vivace grimpante (assez décorative) pouvant atteindre une dizaine de mètres, dont la floraison intervient à la fin de l'été et la saison du fruit dure de novembre à mai. Les bienfaits du kiwiManger un kiwi couvre quasiment les besoins journaliers en apport de vitamines C, avec 80 mg pour 100 g, il est le fruit qui en contient le plus. C'est donc un excellent moyen de lutter contre la fatigue et entretenir vos défenses immunitaires. Il est riche en vitamines B1, B2, B3 et B9 ainsi qu'en provitamines A. C'est aussi un fournisseur non gras en vitamines E. Il contient du calcium, du magnesium et divers oligo éléments qui renforcent l'organisme mais c'est surtout un des fruits frais les plus chargés en potassium.Grâce à ses fibres qui facilitent le transit intestinal et le peu de calories qu'il contient (47 calories pour 100 g), le kiwi est aussi très bon pour la ligne.Quand vous achetez un kiwi, il doit être d'un beau brun clair, sa chair doit être souple en s'enfonçant légèrement sous la pression des doigts. Dès qu'il est mou, il est trop mûr. Pour le conserver, placez le au frais en lui laissant de l'air. Le contact avec d'autres fruits accélère sa maturité. Enfin pour le déguster, rien de tel qu'un cocktail aux kiwis : Epluchez 4 kiwis, 2 pommes et une banane. Passez les au mixeur avec 1/4 de litre d'eau pétillante. Lorsque c'est bien mixé, ajoutez un autre 1/4 litre d'eau gazeuse, remuez légèrement et servez dans un verre givré.